O comunicado de ONUSIDA é o seguinte:
O 1 de decembro de cada ano, o mundo conmemora o Día Mundial da Sida. Ese día xente de todo o mundo únese para apoiar ás persoas que viven co VIH e están afectadas polo virus, e para lembrar ás que faleceron por enfermidades relacionadas coa sida. No ano 2020, todos os ollos puxéronse sobre a pandemia da COVID-19 e sobre como esta afectou á nosa saúde. Corroboramos de que maneira as pandemias fan cambalear tanto a nosa existencia como os nosos medios de vida. A COVID-19 puxo sobre a mesa unha vez máis que a saúde interrelaciónase directamente con outros problemas fundamentais, tales como a redución da desigualdade, os dereitos humanos, a igualdade de xénero, a protección social e o crecemento económico. Con todo isto en mente, o lema do Día Mundial da Sida este ano é:
«Solidariedade mundial, responsabilidade compartida».
A pandemia da COVID-19 revelou as enormes desigualdades enquistadas nas nosas sociedades. Esta crise sanitaria, como moitas outras, está a azoutar con máis forza aos máis débiles e vulnerables. Todos vimos como a crise da COVID-19 ha exacerbado os desafíos aos que se enfrontan as persoas que viven co VIH, as mulleres e as mozas, e os grupos de poboación crave. Entre os grandes retos que se viron magnificados está o de acceder a unha atención sanitaria que salva vidas, o cal se tornou aínda máis complexo. Do mesmo xeito, comprobamos con que magnitude as desigualdades sociais e económicas aumentaron a vulnerabilidade ao VIH dos grupos marxinados. Con todo, esta crise tamén pretende chamar a nosa atención para que actuemos, preséntasenos como unha oportunidade para facer as cousas de forma diferente: ben e xuntos. En moitos aspectos, o poñer fin á sida como ameaza de saúde pública depende de como o mundo logre responder á COVID-19.
O liderado e o compromiso das comunidades, instrumentos fundamentais para lograr a vitoria na resposta á sida, tamén están a ser cruciais para responder á COVID-19. Temos infinidade de exemplos que nos demostran que o activismo das comunidades e a solidariedade, unha vez máis, foron de suma importancia para brindar ás persoas afectadas polo VIH información, servizos, protección social e esperanza. Con todo, dita solidariedade non pode ser responsabilidade exclusiva das comunidades. Os Gobernos, os doantes, os líderes de fe, a sociedade civil e todos e cada un de nós habemos de contribuír para facer do mundo un lugar máis san.
A COVID-19 reafirmounos de que forma mediante a política pódese tamén lograr o cambio. Vimos Gobernos que aprobaron medidas extraordinarias e que investiron grandes recursos económicos para salvar vidas e protexer empregos. Fomos testemuñas da enorme colaboración entre países para garantir a continuidade dos tratamentos para o VIH. Así mesmo, presenciamos como os países alzaban as súas voces ao unísono para facer un chamamento internacional e solicitar unha vacina contra a COVID-19 ao alcance de todos e dispoñible para toda a humanidade de forma igualitaria. Xusto cando nos penetramos na última década da acción para acabar coa sida como ameaza de saúde pública para 2030, necesitamos máis que nunca a boa vontade política para alcanzar o noso obxectivo. É posible. Podemos facelo.
A solidariedade mundial e a responsabilidade compartida obrígannos a contemplar as respostas sanitarias mundiais, tamén a resposta á sida, desde unha nova perspectiva. Obrigan a que o mundo traballe en conxunto para garantir:
• O total financiamento da saúde. Os Gobernos deben traballar xuntos e achar novas formas de garantir que a asistencia sanitaria estea plenamente financiada. Ningún país pode facelo só. Hanse de aumentar tanto o investimento en saúde nacional como internacional.
• O reforzo dos sistemas sanitarios. Os investimentos na resposta á sida das décadas pasadas axudáronnos a fortalecer os sistemas sanitarios e, desta maneira, fomos capaces de apoiar a resposta á COVID-19. Mais habemos de facer moito máis para fortalecer os sistemas de saúde e protexer aos sanitarios.
• O acceso garantido á saúde. Os medicamentos que salvan vidas, as vacinas e as probas diagnósticas débense considerar bens públicos. Debe haber unha solidariedade mundial e unha responsabilidade compartida capaces de garantir que ningunha persoa, comunidade nin país quede atrás á hora de acceder aos produtos sanitarios que salvan vidas.
• O respecto aos dereitos humanos. Os enfoques baseados nos dereitos humanos, e aplicados en todo o mundo, logran resultados sostibles en materia de saúde. A pandemia da COVID-19 sacou á luz os defectos da sociedade e mostrou ao mundo de que maneira os grupos de poboación crave foron os grandes esquecidos en moitas partes do mundo.
• O respecto inquebrantable e central ás mulleres, as nenas e a igualdade de xénero. A pandemia da COVID-19 afectou de maneira significativa o medio de vida das mulleres, as cales se viron afectadas dunha forma desproporcionada polas restricións e os confinamentos. Precisamente estes confinamentos provocaron o aumento da violencia de xénero contra as mulleres nos fogares. As mulleres deben ser incluídas nos procesos de toma de decisión sobre todos aqueles aspectos que afectan as súas vidas. O que está claro é que o mundo non se pode permitir retroceder e perder o que con tantísimo esforzo logrouse respecto a a igualdade de xénero.
Agora é o momento de facer uso do liderado para conseguir sociedades máis igualitarias. Debemos ter líderes capaces de defender o dereito á saúde para todos e de encabezar unha recuperación mundial sólida e igualitaria. Neste Día Mundial da Sida, úneche a nós e instemos todos a que os países multipliquen os seus esforzos para lograr sociedades máis sas.
Neste Día Mundial da Sida pidamos a todos: “Solidariedade mundial e responsabilidade compartida”